نام ماکو نامي باستاني است و به دوران ماد مي‌رسد. ايرانيان ماد از زمان پادشاهي ايشتوويگو در اين منطقه ساکن شدند و آن را مادکوه (کوه مادها) ناميدند. اين نام بعداً به صورت ماکو درآمد.
در منطقه ماکو بازمانده‌هاي يک شهر بزرگ قديمي که دامبات و خاورزمين نام داشت ديده مي‌شود.
گله‌داران ساساني از ساکنان اين منطقه بودند و عشاير کنوني منطقه که ساکان ناميده مي‌شوند اين شهر ويرانه را هنوز خاورزمين مي‌نامند.
در دوره‌هاي بعدي ماکو بخشي از ايالت واسپورکان ارمنستان شد گروهي محل شهر کنوني ماکو را محل قبلي دژ قابان دانسته‌اند. در جلد ششم فرهنگ معين (به تاليف جعفر شهيدي) ‌آمده است: "ماکو در قديم قلعه‌اي بود به نام قابان که چون محل دزدان بود شاه عباس آن را خراب کرد. بناي شهر ماکوي امروزي را مي‌توان از سال 1012 ه.ش. دانست.". در دوره‌هاي بعد، اعراب و ترکان سلجوقي بر منطقه چيره شدند.

به هنگام انعقاد عهدنامه گلستان، در مورد ماکو ميان روس و عثماني رقابت بود. در پي آن به مردم و خان‌هاي ماکو اختيار داده شد تا به هر سو که مايلند ملحق شوند و آنان الحاق به ايران را انتخاب کردند. از اين حيث خوانين ماکو به‌ويژه تيمورپاشا و اقبال‌السلطنه طرف رعايت و ملاحظه قاجاريه بودند.