هَرَند شهري است در بخش جلگه شهرستان اصفهان استان اصفهان ايران. اين شهر در بخش خاوري استان اصفهان در 85 کيلومتري شهر اصفهان بسوي نائين، در سرزميني که کوه و کوير به هم مي پيوندند، جا گرفته است...
اين روستاي بزرگ که مردم آن خوش مي‌دارند که آن را شهر بنامند، فاصله 52 درجه و26 دقيقه طول جغرافيايي از نصف النهار گرينويچ وپهناي جغرافيائي 32 درجه و33 دقيقه و بلنداي 1540 متري از روي دريا است . از شمال به دشت و از جنوب به رودخانه زاينده رود مي‌رسد و راه آهن سراسري اصفهان ، کرمان از 5 کيلومتري وجاده سراسري اصفهان نائين- يزد از 18 کيلو متري شمال آن ورودخانه زاينده رود از 13 کيلومتري جنوب آن مي‌گذرد.اين شهر در سال 1372 هـ.ش توسط تقسيمات کشوري به‌عنوان مرکز بخش جلگه گريده شد.
چنين مي نمايد که اين روستا در هزاره‌هاي گذشته، گودالي بزرگ بوده است که آب باران بدان مي ريخته و اين آب برخي را بسوي خود کشانده و به کشت و کار واداشته است. سپس نياز بيشتر مردم به آب، سبب کندن قنات شده است. در هرند، کوه و کوير به هم مي‌رسند و اين چگونگي سبب شده است زمين آن آبريزگاه کوه‌هاي جبل باشد و زمينه مناسبي براي آب ارزان فراهم کند. سپس مردم با ساختن مزرعه هايي چون خوادينان وبشنوقباد و جزء آب و دژچه، به کشاورزي و دامداري پرداخته اند.
ساختمان هاي کهن و برج و باروها و قنات ها و مزرعه‌ها و کشت زارهاي باستاني آن گوياي کهنسالي اين روستاي خشک و کويري ست. مزرعه خوادينان ، حسين آباد، بشنو قباد ، جزء آب و دژچه، در زمزه اين نمادهاي باستاني ست. از مردان نامدار اين ديار مي‌توان از "آبسا"، که يکي از وزراي اردشير بابکان بوده است نام برد. مردم هرند، پيش از يورش عربها به ايران، زرتشتي بوده اند. مسجد جامع محله کُشته در اين روستا، تاريخي ترين بناي دوران پيش از اسلام است که گويا آتشکده‌اي بزرگ بوده است و موبد موبدان درآن پيش نيايشگر آن بوده است.
روزگاري مردم در پگاه هر بهار به "باغ آبروان"، که در سده گذشته " باغ دو سيد" نام گرفت، مي‌رفتند و آنجا گام زنان به کشتزار کهنسال و دلگشايي بنام " هرند آفرين" مي‌رفتند وپس از اين گشت و گذار به کار روزانه مي‌پرداختند.