شهر گنبدکاووس در دوران کهن به جرجان معروف بوده و به دليل قرار داشتن در جاده ابريشم از اهميت بسياري در بازرگاني برخوردار بوده‌است. در طول دورانهاي متمادي، هنگام حکمراني سسلسه‌هاي آل زيار و آل بويه، اين شهر پايتخت ايران بوده‌است. و از آن دوران برج آجري قابوس که احتمالاً مدفن سلطان آل زياري، قابوس بن وشمگير است، ساخته شده که قديميترين ارامگاه سبک ترکمانان سلجوق بوده و ارتفاع آن به 60 متر مي‌رسد و بين سالهاي 1006 تا 1007 ميلادي بنا شده‌است.بعد از دوراني بدليل زلزله شهر گنبد قابوس که نمادي از تمدن اسلامي و جهاني بود با خاک يکسان شده و بعدها بقاياي آن در قسمت شرقيِ شهر گنبد قابوس کشف شد.
شهر کنوني به سال 1305 هجري شمسي، در دوران سلسله پهلوي جهت سکونت عشايرترکمن، به‌دستور رضاشاه بنيان نهاده شد و به سپاس از قابوس بن وشمگير نام آن‌را گنبد قابوس (که اکنون به گنبد کاووس تغيير يافته‌است) نهادند. نقشه اصلي اين شهر توسط کارشناسان آلماني، مطابق با اصول شهرسازي طراحي شد و از اينرو خيابانهاي متقاطعي داشته و با الگوي شطرنجي فاقد معابر تنگ و قديمي است. گنبد کاووس جزو اولين شهرهاي ايران است که در آن شهرداري قدمت درازي دارد. اين شهر امروزه از شهرهاي زيبا و ديدني استان گلستان محسوب مي‌شود.